Lara Fabian

Nie lubi, gdy nazywa się ją 'gwiazdą’. Najbardziej podoba się jej określenie 'kompozytorka z niezłym głosem’. Ów głos z łatwością podbił Francję, a także prowincję Quebec w Kanadzie. Lara Fabian dołączyła zatem do wąskiego grona najlepszych francuskojęzycznych wykonawców, sprzedając na terytoriach francuskich prawie 6 milionów płyt w ciągu zaledwie 2 lat.

Ojciec Lary pochodzi z Brukseli, matka z Sycylii, a sama Lara urodziła się Belgii a wychowywała we Włoszech. Dorastając mówiła po włosku, potem po francusku i angielsku. Uczyła się również hiszpańskiego. Już jako dziecko Lara była przekonana, że chce śpiewać i występować. W wieku 8 lat zaczęła naukę w The Royal Conservatory of Brussels, gdzie uczyła się przez 10 lat. W wieku 14 lat miała już za sobą kilka występów i kilka samodzielnie napisanych piosenek. Nie ograniczała się jednak tylko do muzyki klasycznej. Pytana o inspiracje pop odpowiada jednym tchem – Barbra Streisand oraz Queen.
Zaraz po ukończeniu szkoły Lara przeprowadziła się do Montrealu. Tam pod skrzydłami Productions Clandestines założyła własną wytwórnię płytową. Pracowała wraz z wieloletnim przyjacielem Rickiem Allisonem. W 1991 roku jej wysiłki zaczęły przynosić efekty. Pierwszy, napisany i wyprodukowany wspólnie z Rickiem album Lary sprzedał się w ilości 100 tys. egzemplarzy. W 1994 roku longplay „Carpe Diem” sprzedano w ponad 800 tysięcznym nakładzie. W 1997 sprzedano ponad 2 miliony kopii albumu „Pure”. Singiel „La Difference” propagujący ideę tolerancji stał się hymnem w całej Europie, jeszcze raz udowadniając kompozytorski i wokalny talent Lary.

Album „Lara Fabian”, który ukazał się w maju 2000 roku, to pierwsza anglojęzyczna płyta artystki. Zawiera piękne uczuciowe piosenki, opowiadające o miłości, jest dokładnym i wzruszającym odbiciem uczuć kobiety. Ich autorką jest oczywiście sama Lara, a producentami płyty są: Rick Allison, Walter Afanasieff ,Mariah Carey, Pat Leonard , Madonna, Sam Walters, Color Me Badd, Brain Rawling , Cherr. Materiał na płytę wokalistka nagrywała w Nowym Jorku i Los Angeles.

W lipcu 2004 roku ukazał się wreszcie nowy, długo oczekiwany album Lary „A Wonderful Life” z kolejną porcją muzycznych wzruszeń. Druga anglojęzyczna płyta zawiera kompozycje utrzymane w soulowo-popowym klimacie. Pierwszym singlem promującym całe wydawnictwo jest w Polsce utwór „No Big Deal”.

Lara Fabian jest jedną z najpopularniejszych francuskojęzycznych wokalistek, a jej karierę muzyczną często porównuje się do Celine Dion. Swoim talentem zachwyca wszystkich, posiada głos o skali pięciu oktaw i świetnie radzi sobie jako kompozytorka. Lara Fabian jest poliglotką, włada płynnie zarówno językiem francuskim, jak i angielskim, hiszpańskim czy włoskim.

Swoje utwory śpiewała również po niemiecku i portugalsku.

„Nie chodzi o to, żeby posadzić tyłek na sofie i rzec chcę być gwiazdą” – powiedziała w jednym z wywiadów. „Najpierw naucz się robić chleb, a potem dopiero zabieraj się do jego jedzenia. Jest wiele rzeczy, których trzeba się nauczyć, ja musiałam nauczyć się wszystkiego.”

Brakowało jej tylko doświadczenia. To zdobywała w lokalnych klubach w Brukseli i podczas wielu konkursów młodych talentów, w których bardzo chętnie brała udział. Ojciec wspierał ją wtedy na scenie jako akompaniujący gitarzysta. W wieku 18 lat, udało się jej zakwalifikować do finału Eurowizji z własną interpretacją utworu „Croire”. Udało się to dzięki Hubertowi Terheggenowi, który zobaczył w młodej dziewczynie potencjał gwiazdy i do dzisiaj postrzegany jest jako odkrywca jej talentu. Był wtedy rok 1988, konkurs odbywał się w Dublinie. Lara, jako reprezentantka Luksemburgu, zajęła bardzo wysokie, jak na nikomu wcześniej nieznaną debiutantkę, 4. miejsce. W konkursie zwyciężyła o wiele bardziej doświadczona i już wówczas sławna kanadyjska artystka Celine Dion. Ta z kolei wystąpiła pod flagą Szwajcarii.

Sukces na Eurowizji zrobił z Lary gwiazdę. Wokół niej pojawiło się szereg osób związanych z branżą muzyczną z licznymi pomysłami na jej dalszą karierę. Jej pierwszy singiel „L’aziza Est En Pleurs” skierowany do francuskojęzycznego odbiorcy odniósł skromny sukces. Lepiej radziły sobie piosenki „Je Sais” i eurowizyjny „Croire”, które łącznie sprzedały się w nakładzie 700 tysiący. W ramach trasy koncertowej Lara wyruszyła do Kanady. Zakochała się w tym miejscu i zauważyła tam znacznie większe możliwości rozwoju niż oferowała jej Europa.

„Miałam wtedy 18 lat i wiedziałam dobrze, co chcę zrobić z życiem” – powiedziała „Canadian Musician”. – Ludzie powtarzali mi co powinnam robić i jak pokierować karierą, ale ja nie chciałam żadnych kompromisów, więc postanowiłam przenieść się do miejsca, gdzie mogłabym być po prostu sobą.

Zamieszkała w Montrealu razem z długoletnim przyjacielem i współpracownikiem, producentem Rickiem Allisonem. Razem założyli niezależną wytwórnię płytową. Jej nakładem ukazał się w 1991 roku debiutancki album „Lara Fabian”, który szybko stał się hitem w Kanadzie, osiągając tam status platynowej płyty (ponad 100 tysięcy sprzedanych egzemplarzy). Hitem „Je m’arrêterai pas de t’aimer ” dowiodła, że nie tylko świetnie śpiewa, ale również potrafi sama skomponować przebojową piosenkę. Kolejny longplay, wydany dwa lata później, „Carpe Diem”, podwoił wyniki sprzedaży. W ramach trasy koncertowej artystka wystąpiła dla 150 tysięcy fanów. Zagrała m.in. w paryskim Palais des Congres z legendarnym francuskim wokalistą Serge’em Lamą.

W 1996 roku wytwórnia Walta Disneya poprosiła Larę o podłożenie głosu do postaci Esmeraldy we francuskiej wersji „Dzwonnika z Notre Dame” oraz o zaśpiewanie piosenki „Que dieu aide les exclus” przeznaczonej na ścieżkę dźwiękową do tego filmu. Artystka zgodziła się. Jej interpretacja piosenki przygotowanej do promocji animacji tak spodobała się szefom Disneya, że utwór początkowo przeznaczony wyłącznie na rynek francuski znalazł się również na anglojęzycznym soundtracku. Takie niekomercyjne ruchy potężnych firm to wielka rzadkość.

W tym samym roku Lara wydała najpopularniejszą dotąd płytę „Pure”. Gros utworów na to wydawnictwo skomponował tym razem producent Rick Allison. Longplay sprzedał się w nakładzie ponad 2 milionów egzemplarzy w samej Francji. Gwiazda została uhonorowana nagrodą Victoire de la Musique Award, będącą francuskim odpowiednikiem Grammy. Było jasne, że w końcu Europa ją pokochała. Singel „La Difference”, niosący ze sobą ważne przesłanie społeczne skłaniające do tolerancji, stał się hitem na listach przebojów. Na koncerty gwiazdy przybywały tłumy. Swój największy występ odnotowała na Stade de France, gdzie w duecie z legendarnym Johnnym Hallydayem zaprezentowała się przed 240-tysięczną publicznością. Europejski sukces skłonił ją do podjęcia działań zakrojonych na szerszą skalę. Ich pierwszym owocem był wydany w 2000 roku anglojęzyczny album „Lara Fabian”.

Pierwszy singel „I Will Love Again” dotarł do miejsca pierwszego amerykańskiej listy Billboardu. Gwiazda zaczęła pojawiać się w popularnych programach telewizyjnych i radiowych. Angażowała się również w prace nad utworami do amerykańskich filmów. Ciągłe zainteresowanie jej osobą i nie mające końca działania promocyjne wyczerpały ją fizycznie i psychicznie. Postanowiła zrobić sobie krótką przerwę, wziąć głęboki oddech i powrócić do francuskojęzycznych piosenek. W ten sposób powstał krążek „Nue” wydany w 2001 roku, który świadczył o jej niesłabnącej formie i wciąż wielkim potencjale komercyjnym.

Lara Fabian nagrała jeszcze kilka płyt, w tym jedną anglojęzyczną. W trakcie kariery współpracowała z wieloma artystami na całym świecie, kompozytorami, producentami i wokalistami. Wciąż żyje snem, o którym marzyła, od kiedy skończyła pięć lat.

Uwielbiam ją i jej śpiew, podobnie jak Celine Dion porusza moje najgłębsze emocje…

Dyskografia:

• Lara Fabian(1991)
• Carpe diem (1994)
• Pure (1997)
• Lara Fabian Live (1998)
• Lara Fabian (2000) – anglojęzyczna wersja debiutanckiego albumu
• Nue (2001)
• Live (2002)
• En toute intimité (2003)
• A Wonderful Life (2004)
• 9 (2005)
• Un regard 9 Live (2006)
• Toutes les femmes en moi (2009)
• Every Woman in Me (2009)
• Mademoiselle Zhivago (2010)
• Le Secret (2013)
• Ma vie dans la tienne (2015)
• Camouflage (2017)
• Papillon (2019)

autor: Artur Różański vel Snow
redakcja: Marek R. i Radek W.
foto: https://www.khaleejtimes.com/